.میم.

كيست علی؟حيدر دول دول سوار***صاحب لوح و قلم و ذوالفقار

از چه علی شد ولی ذوالجلال؟***دامن پاكيزه و شير حلال

شير خدا را چه كسی شير داد؟***شير زنی مؤمن و نيكو نهاد

كيست اين چهره پوش گرد آلود؟***شانه هایه ستبر دردآلود

كيست اين رده پايه پينه زده***گام در كوفه و مدينه زده

کیست این امتزاج آتش و نور***چهره و گرمنای حرم تنور

كيست اين سايه وار در دل شب***كيسه ای پر زعشق و نان و رطب

كيستم؟بنده ای به درگه او***كه مگر طی كنم شبی ره او

آه مولا...مرا مدد برسان***زير صفرم مرا به صد برسان

يكی گويد سرا پا عيب دارم***يكی گويد زبان از غیب دارم

نميدانم چه هستم،هرچه هستم***قلم چون تيغ میرقصد زدستم

نه دعبل نه فرزدق نه کمیتم***وليكن خاك پای اهل بيتم

الا ساقی مستانه ولايت***بهار بی زمستان ولایت

از آن جامی كه دادی كربلا را***بنوشان اين خراب مبتلا را

چنان مستم كن از يكتا پرستی***كه از آهم بسوزد ملك هستی

هزاران راز را در من نهفتی***ولی در گوش من اينگونه گفتی

ز احمد تا احد يك ميم فرق است***جهانی اندرین يك ميم غرق است

يقينا ميم احمد ميم مستيست***كه سرمست از جمالش چشم هستيست

ز احمد هر دو عالم آبرو يافت***دمی خنديد و هستی رنگ و بو يافت

اگر احمد نبود آدم كجا بود***خدا را آيه ای محكم كجا بود

چه می پرسند كه اين احمد كدام است***كه ذکرش لذت شرب مدام است

همان احمد كه آوازش بهار است***دليل خلقت ليل و نهار است

همان احمد كه فرزند خليل است***قيام بت شكنها را دلیل است

همان احمد که ستارالعیوب است***دلیل راه و علام
الغیوب است

همان احمد كه جامش جام وحی است***بدستش ذوالفقار امرونهی است

همان احمد که ختم الانبیا شد***جناب کنت کنزا مخفیا شد

همان اول كه اينجا آخر امد***همان باطن كه بر ما ظاهر آمد

همان احمد كه سرمستان سرمد***بخوانندش ابوالقاسم محمد

محمد ميم حا ميم دال است***تدارك بخش عدل و اعتدال است

محمد رحمت للعالمين است***شرافت بخش صد روح الامين است

محمد پاك و شفاف و زلال است***كه مرآت جمال ذوالجلال است

محمد تا نبوت، را بر انگيخت***ولايت را به كام شيعيان ريخت

ولايت باده غیب و شهود است***كليد مخزن سر وجود است

محمد با علی روز ٱخوت***ولايت را گره زد بر نبوت

محمد را علی آينه دار است***نخستين جلوه اش در ذوالفقار است

بجز دست علی مشکل گشا كيست؟***كليد كنت کنزا
مخفیا کيست؟

كسی جز او توانايی ندارد***كه زخم شيعه را مرهم گذارد

غدير ای باده گردان ولايت***رسولان الهی مبتلايت

ندا آمد به محراب سماوات***به گوش گوشه گيران خرابات

رسولی كز غدیر خم ننوشد***ردای سبز بعثت را نپوشد

تمام انبيا ساغر گرفتند***شراب از ساقی كوثر گرفتند

علی ساقی رندان بلاكش***بده جامی كه میسوزم در آتش

مرا آيينه صدق و صفا كن***تجليگاه نور مصطفی كن.

بر محمد و آل محمد صلوات