سوره النبأ قاری احمد خضر

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا [6]
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا [7]
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا [8]
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا [9]
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا [10]
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا [11]
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا [12]
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا [13]
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا [14]
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا [15]
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا [16]
آيا ما زمين را بسترى نساختيم؟ (6)
و كوهها را ميخهايى؟ (7)
و شما را جفت جفت آفريديم. (8)
و خوابتان را آسايشتان گردانيديم. (9)
و شب را پوششتان قرار داديم. (10)
و روز را گاه طلب معيشت. (11)
و بر فراز سرتان هفت آسمان استوار بنا كرديم. (12)
و چراغى روشن آفريديم. (13)
از ابرهاى باران‌زاى آبى فراوان نازل كرديم، (14)
تا بدان دانه و نبات برويانيم، (15)
و بستانهاى انبوه. (16)
#قران #تلاوت #احمد_خضر #نبا #الله