فقط دعا کنید جز افراد نادان نباشیم
🤦♂️ فقط دعا کنید جز افراد نادان نباشیم
اين خطبه نيز به خوبى نشان مى دهد كه امیرالمومنین على عليه السلام تا چه حدّ مظلوم بود و گرفتار چه مردمى شده بود.
روزی امام على عليه السلام خطبه اى خواند و از حوادث آينده خبر داد و فرمود: «سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي؛ هرچه مى خواهيد از من بپرسيد پيش از آن كه من در ميان شما نباشم» اگر جايگاه قضاوتى براى من ترتيب دهند، ميان اهل تورات به توراتشان و ميان پيروان انجيل به انجيلشان و ميان مسلمين به قرآنشان داورى مى كنم، به خدا سوگند هيچ آيه اى نيست كه: در صحراء، دريا، كوه و دشت و زمين و آسمان، نزول يافته باشد، جز اين كه من مى دانم در باره چه كسى و يا چه چيزى نزول يافته است. و سپس بخشى از حوادث دردناك آينده را بيان فرمود.
گروهى از كسانى كه پاى منبر نشسته بودند، به آن حضرت جسارت كرده و به ساحت مقدّسش نسبت دروغگويى دادند.
اين گونه سخنان به سمع مبارک مولا رسيد و به نظر مى رسد كه خطبه مورد بحث را، بعد از آنها ايراد كرد.
پرونده زندگى امام در اين جهات، کاملاً روشن است; نخستين کسى که از مردان، به خدا ايمان آورد - بلکه در تاريخ زندگيش، هرگز غير خداپرستى ديده نمى شود - و نخستين کسى که پيغمبر اکرم(ص) را تصديق کرد و به ياريش برخاست، على(ع) بود.
به تعبير ديگر: امام على(ع) تمام معارفى که داشت و حتّى اخبار غيبى را که بيان مى فرمود، به عنوان درسهايى بود که از پيامبر(ص) آموخته بود، آيا ممکن است خلافى در آنها راه داشته باشد، در حالى که او وفادارترين و مخلص ترين و آگاه ترين و باتقواترين شاگرد پيامبر اسلام(ص)بود! ولى منافقين دنبال منافع مادّى کثيف خود بودند.
🔹️امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند:
سوگند به خدا، اگر بخواهم مى توانم هر كدام شما را از آغاز و پايان كارش، و از تمام شئون زندگى، آگاه سازم، امّا از آن مى ترسم كه با اينگونه خبرها نسبت به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كافر شويد، آگاه باشيد كه من اين اسرار گرانبها را به ياران راز دار و مورد اطمينان خود مى سپارم.
سوگند به خدايى كه محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را به حق برانگيخت، و او را برگزيد، جز به راستى سخن نگويم.
پيامبر اسلام همه اطلاعات را به من سپرده است، و از محل هلاكت آن كس كه هلاك مى شود، و جاى نجات كسى كه نجات مى يابد، و پايان اين حكومت، همه را به من خبر داده و مرا آگاهانده است.
هيچ حادثه اى بر من نگذشت جز آن كه در گوشم نجوا كرد، و مرا مطّلع ساخت.(خطبه ۱۷۵ نهج البلاغه)
اين خطبه نيز به خوبى نشان مى دهد كه امیرالمومنین على عليه السلام تا چه حدّ مظلوم بود و گرفتار چه مردمى شده بود.
روزی امام على عليه السلام خطبه اى خواند و از حوادث آينده خبر داد و فرمود: «سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي؛ هرچه مى خواهيد از من بپرسيد پيش از آن كه من در ميان شما نباشم» اگر جايگاه قضاوتى براى من ترتيب دهند، ميان اهل تورات به توراتشان و ميان پيروان انجيل به انجيلشان و ميان مسلمين به قرآنشان داورى مى كنم، به خدا سوگند هيچ آيه اى نيست كه: در صحراء، دريا، كوه و دشت و زمين و آسمان، نزول يافته باشد، جز اين كه من مى دانم در باره چه كسى و يا چه چيزى نزول يافته است. و سپس بخشى از حوادث دردناك آينده را بيان فرمود.
گروهى از كسانى كه پاى منبر نشسته بودند، به آن حضرت جسارت كرده و به ساحت مقدّسش نسبت دروغگويى دادند.
اين گونه سخنان به سمع مبارک مولا رسيد و به نظر مى رسد كه خطبه مورد بحث را، بعد از آنها ايراد كرد.
پرونده زندگى امام در اين جهات، کاملاً روشن است; نخستين کسى که از مردان، به خدا ايمان آورد - بلکه در تاريخ زندگيش، هرگز غير خداپرستى ديده نمى شود - و نخستين کسى که پيغمبر اکرم(ص) را تصديق کرد و به ياريش برخاست، على(ع) بود.
به تعبير ديگر: امام على(ع) تمام معارفى که داشت و حتّى اخبار غيبى را که بيان مى فرمود، به عنوان درسهايى بود که از پيامبر(ص) آموخته بود، آيا ممکن است خلافى در آنها راه داشته باشد، در حالى که او وفادارترين و مخلص ترين و آگاه ترين و باتقواترين شاگرد پيامبر اسلام(ص)بود! ولى منافقين دنبال منافع مادّى کثيف خود بودند.
🔹️امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند:
سوگند به خدا، اگر بخواهم مى توانم هر كدام شما را از آغاز و پايان كارش، و از تمام شئون زندگى، آگاه سازم، امّا از آن مى ترسم كه با اينگونه خبرها نسبت به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كافر شويد، آگاه باشيد كه من اين اسرار گرانبها را به ياران راز دار و مورد اطمينان خود مى سپارم.
سوگند به خدايى كه محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را به حق برانگيخت، و او را برگزيد، جز به راستى سخن نگويم.
پيامبر اسلام همه اطلاعات را به من سپرده است، و از محل هلاكت آن كس كه هلاك مى شود، و جاى نجات كسى كه نجات مى يابد، و پايان اين حكومت، همه را به من خبر داده و مرا آگاهانده است.
هيچ حادثه اى بر من نگذشت جز آن كه در گوشم نجوا كرد، و مرا مطّلع ساخت.(خطبه ۱۷۵ نهج البلاغه)
- ۲.۱k
- ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط