وقتی طرفدارانش سهراب سپهری را نم یشناختند!

.
خواهر بزرگ سهراب درباره برادرش اینطور میگه:
«یكی از معلم‌هاش گفته بود تو همه‌چیزت خوبه و فقط عیبت اینه كه نقاشی می‌كنی! چون سهراب سر كلاس نقاشی می‌كشید. قریحه‌اش رو داشت و سر هر درسی مشغول نقاشی بود!»

ذوق شاعری هم خیلی زود خودش رو نشون داد. خواهرش میگه: «از همان كودكی به نقاشی و شعر علاقه‌مند بود. نخستین شعرش رو در ٨ سالگی گفت، زمانی كه بیمار شد و نتونست به مدرسه بره:
ز جمعه تا سه شنبه خفته نالان/ نكردم هیچ یادی از دبستان/ ز درد دل شب و روزم گرفتار/ ندارم یك دمی از درد آرام.»
 
سهراب سپهری در سال ۱۳۵۹ به علت بیماری از دنیا رفت و از خودش کلی آثار لطیف و با احساس به یادگار گذاشت.

بد نگوييم به مهتاب اگر تب داريم
ديده ام گاهي در تب، ماه مي آيد پايين،
مي رسد دست به سقف ملكوت.
ديده ام، سهره بهتر مي خواند.
گاه زخمي كه به پا داشته ام زير و بم هاي زمين را به من آموخته است.
گاه در بستر بيماري من، حجم گل چند برابر شده است.و فزون تر شده است،
قطر نارنج، شعاع فانوس
و نترسيم از مرگ
مرگ پايان كبوتر نيست.
مرگ وارونه يك زنجره نيست.
مرگ در ذهن اقاقي جاري است.
مرگ در آب و هواي خوش انديشه نشيمن دارد.
مرگ در ذات شب دهكده از صبح سخن مي گويد.


🇮🇷 @farzandeIRAN_ir

#فرزند_ایران #مفاخر
#سهراب_سپهری #شعر_نو
#شعر #شاعری #نقاشی #سپهری #نقاش