برای بسیاری از دوستان سوال شده بود که این نقل قول‌ها از امام چه ربطی به اقتصاد دارد؟
و چرا پرفسور درخشان در مقابل کاپیتالیسم و کمونیزم از ادبیات مبارزه استفاده کردند؟

در پاسخ چند نکته را ذکر می‌کنم:

۱. لیبرالیسم و انقلاب: همانطور که دکتر غنی‌نژاد اعتراف کرد لیبرالیسم و انقلاب با هم در تعارضند. پس طبیعی است که لیبرالیسم نتیجه انقلاب نباشد. نمی‌شود دیگران جان بدهند و لیبرالها نان ببرند!
اما انقلاب اسلامی ایران بخشی از یک مبارزه بلندمدت است. مبارزه‌ای که از سال ۴۲ بلکه از زمان شیخ فضل‌الله آغاز شد و در ادامه مبارزه اولیاء خدا در طول تاریخ است.

۲. مبارزه با ظلم
مکتب‌های مادی شرق و غرب منطق‌شان کسب منفعت مادی است و اختلاف‌هایشان نهایتا بر سر اندازه و میزان مالکیت و چگونگی غارت و چپاول مستضعفین است. یکجا از طریق دیکتاتوری دولتی است و جای دیگر از راه دیکتاتوری و حاکمیت شرکت‌ها!
ابرقدرت‌ها و ابرثروت‌ها در نهایت دست در دست هم می‌دهند و حقوق محرومین و مستضعفین را پایمال می‌کنند. از این روست که امام خمینی در مقابل این دو مکتب مادی چهارچوب جدیدی را بنا می‌دهد که آن را اینگونه معرفی می‌کنند:
ما خود چارچوب جدیدی ساخته‌ایم که در آن عدل را ملاک دفاع و ظلم را ملاک حمله گرفته‌ایم. از هر عادلی دفاع می‌کنیم و بر هر ظالمی می‌تازیم، حال شما اسمش را هرچه می‌خواهید بگذارید.