مروان فردی دلاور، شجاع، زیرک، باوقار و جبار و سختگیر بود. او با سرعت حرکت می‌کرد و هیچ‌گاه خستگی به خود راه نمی‌داد. او خوارج را در منطقه جزیره (بین النهرین) شکست داد.
گفته می‌شود که اعراب هر صد سال را «حمار» می‌نامند. از آنجا که حکومت بنی‌امیه به نزدیکی صد سال رسید، مروان را به لقب «حمار» ملقب کردند. این لقب از داستان مرگ و زنده‌شدن الاغ عزیر (عزیر نبی) گرفته شده است که پس از صد سال زنده شد.
مروان در منطقه جزیره در سال ۷۲ هجری متولد شد، در حالی که پدرش حاکم آنجا بود و مادرش کنیز بود.
او در سال ۱۵۰ هجری شهر قونیه را فتح کرد.
یک بار در لشکرکشی‌هایش از رود روم (رودخانه‌ای در آناتولی) گذشت و به سرزمین صقالبه (اسلاوها) حمله کرد و غنایم بسیاری به دست آورد.
مروان سفیدپوست، با سری بزرگ، چهره‌ای جدی و ریشی انبوه و سفید بود. قامتی متوسط داشت و فردی بسیار با هیبت و با اقتدار بود. او ادیب و سخنوری توانا بود و نامه‌هایش مشهور بودند.
با وجود تمام این ویژگی‌ها، او از خوش‌بختی بهره‌ای نبرد و اوضاع بر او ناآرام شد و سرانجام حکومت بنی‌امیه سقوط کرد.

سير اعلام النبلاء للامام الذهبي الجزء السادس/۷۵