همدردی

و شب اندوهِ بزرگیست برای درد
و کدام آدم می خواهد منِ شکسته را با زخم پینه بسته ام در آغوش بگیرد؟
چونان که زیر آوارها خیال جاماند ام...!
و منِ گمشدهِ یِ سرد
سالهاست صدایی برای گفتن ندارد.
خموش و تکیده!
.
.
.
نوشته:سارا.د
#سارا_د