🍒🌱در شب تنیده میشوم

در وَهمِ بودنت...

آواره میشوم

از شانه های برهنه ی تو

به پس کوچه های کاهگلیِ تنهایی ام!

مچاله میشوم

در جهانِ گیجِ بعد از تو...

سروده میشوم

لابه لای بغض آلودترین شعرِ نرسیدن!

سر میکشم جرعه جرعه

جامِ آغشته به زهرِ روزهای تلخِ بدونِ تو را...

مبتلا میشوم

به بی نهایتِ نداشتنت!

حل میشوم

در طعمِ گسِ لحظه هایی که

در فقرِ حضورت

به همبستری با مرگ در آمدند!

و تو میشوی

کشنده ترین دردِ انباشته شده در گلوی من

بعد از آغازِ هر بغض...

تنها حقیقتِ پشتِ تمامِ دلتنگی هایم!

یک باد

که میشکند ساقه های تُردِ دوست داشتن را

ریشه کن میکند شاخه های جوانه زده ی قلبم را

و در آخر

میشوی

بهانه پشتِ بهانه

برای شروعِ جان کندنِ تمامیِ من!🍒🌱

-
((زهره قادری))