اژدهاباورکهن

#اژدها#باورکهن
سخن نخست – #اژدها
۳– اژدها در گفتارهای ایرانی:

در فرامرزنامه، شاه هند، از کی‌کاووس برای از پای در آوردن دشمنان خود یاری می‌خواهد! یکی از دشمنانش را اژدهایی به نام «مارِجوشا» می‌خواند و چنین می‌شناساند :

چهارم که در دامن کوه هند
یکی کوه بینی دراز و بلند

یکی ژرف در کوه خارا دره
سراسر دره سهمگین و پره

در او اَژدَهای بلند و پلید
کز آنسان همی اَژدَها کس ندید

فتاده تن تیره‌اَش خم به خم
جهان را همی برفروزد ز ِ دَم

نروید گیا در دو فرسنگی‌اَش
بلرزد جهان از تن سنگی‌اَش

جهان از دَمِ او شود سوخته؛
از او بس حوالی شد افروخته!


از سوی دیگر، و در گرشاسپ‌نامه می‌خوانیم:

چه گردید!؟ ایدر چه جای شماست!؟
که ز آنسو ، نشیمنگهِ اَژدَهاست!

اگر زان دره سر یکی برکشد،
هم این جایگه‌تان به دم درکشد؛

گریزید از اِیدر، که ناگه کنون
از آن کوه‌پایه سر آرد برون !


روشن است که هر دو گفتار ، گویای آنند که اَژدَهای آتشدَم از کوه سر برون می‌آورد و با دم آتشینش همه چیز را می‌سوزاند و زمین پیرامون را می‌لرزاند!
به روشنی، این پدیده زاستاری همانا «آتشفشان» است!

سخن دنباله دارد.

http://t.me/ShahnamehToosi