خوشا ای دل بال و پر زدنت؛
شعله ور شدنت، در شبانگاهی

به بزمِ غم؛ دیدگانِ تری،…
جانِ پر شرری… شعله ی آهی…

بیا ساقی تا به دستِ طلب
گیرم از کفِ تو؛ جامِ پی در پی

به دادِ دل ای قرارِ دلم؛
نوبهارِ دلم، میرسی پس کی؟

چونان ابرِ نوبهارم من…
به دل شورِ گریه دارم من…
می توانم آیا نبارم من