تا دلت را صاف نکنی به هیچ جایی نمیرسی

تا دلت را صاف نکنی، به هیچ جایی نمی‌رسی !
تا خیرخواه آدم‌ها نباشی و برای دیگران خوب نخواهی و آرزوی موفقیت و خوشبختی برای آشنا و بیگانه نداشته‌باشی؛ به هیچ خوشبختی و موفقیت عظیمی دست پیدا نخواهی‌کرد !
درست‌ترین جمله‌ای که شنیده‌ام و به آن باور دارم این است که "آدم‌ها نانِ دلشان را می‌خورند" و به والله که غیر از این نیست!!!
مگر می‌شود بدخواهِ دیگران باشی و تابِ دیدن خوشبختی و حالِ خوبِ آدم‌ها را نداشته‌باشی و خوشی‌های کائنات، به سمت تو سرازیر شود ؟؟! مگر می‌شود با قلبی سیاه، روزگاری سفید بخواهی و مگر می‌شود چشمانت به تاریکی‌ عادت کرده‌باشد و توقع روشنایی و نور داشته‌باشی ؟!
باید دلت را با جهان و با آدم‌ها صاف کنی و حتی برای دشمنت هم خوب بخواهی و دست از قضاوت و پیش‌داوری و مداخله برداری تا جهانت بستر وقوع اتفاقات خوب شود و معجزات آفرینش را به چشم ببینی.
باید دلت را صاف کنی و دست از حسادت و بخالت و تنگ‌نظری برداری !
باید بدِ هیچ‌کس را نخواهی تا کائنات هم بدخواهِ تو نباشد... باید خیرخواهِ دیگران باشی و از دستاوردها و خوشی‌های دیگران خوشحال شوی و خودت را به خوب دیدن و خوب خواستن و خوب زیستن عادت بدهیi‏خلاصه‌ی تمامِ روابطِ انسانی؛
نبود
پیدا شد
آشنا شد
دوست شد
عشق شد
یار شد
تار شد
سرد شد
غم شد
درد شد
بغض شد
اشک شد
نفرت شد
تمام شد
تجربه شد