آدم پیر می شود وقتی
مادرش را صدا می زند
و جوابی نمی شنود

بـرای دل کودکی که گفت؛
كلّمینی، يـا أمّاه
انـا ابن الـحسين 💔

هرچه سینه زدن هـای محرم
داغ دل کم می‌کنند و مردانه اند

سینه زدن های فاطمیه
رمق می‌گیرند و مادرانه اند!

همین که دست بالا برود
بازو و سینه، تیر می‌کشد

شالی سیاه به دورِ گردن.
بُغضی بی قرار دارد..
میانِ همه‌ی نام ها اِبنُ الزهرا ڪه صدایَش ڪُنی ، ویژه نظر می ڪُند..
پسر است و روی مادر حساس...
حال تو فڪرش را بُڪُن ڪه هر سال فاطمیه ڪه میشود ، تمامِ واقعه مو به مو مرورِ دیده های به نَم نشسته اش میشود..
از ڪوچه‌ی بنی هاشم گرفته
تا صدای دُردانه‌ی پیامبر میانِ دیوار و دَر
وسطِ آتش ...
روضه خوان ڪه روضه میخواند ، سخت ڪه میشود و
آه ڪه بُلند میشود و
سینه ڪه از اوجِ مصیبت به درد می آید و سنگین میشوَد ،
بی هوا به یادَش می اُفتم ...
یادَش به حرف می آورد زبانم را تا بگویَم جانم فدای تویی ڪه تمامِ روضه را شاهدی ...
فدای چشمهای تو آقایی ڪه دست به زانو گرفته ای و گریه میڪُنی ...
ای مهدی فاطمه..
میگویَم و تا آخر ، دلم پیشِ چشم های به خون نشسته‌ی او زار میزنَد ...
روضه میخواند برایَم ؛
| پسرها عجیب مادری اند |

#روضه‌عشق

یـاٰحبیبــ‌البـاٰکیـن🌱