ولی ما خیلی گناه داشتیم

ولی ما خیلی گناه داشتیم..
ما که دائما در حال دویدنیم و نرسیدن
ما که شبانه روز کار می‌کنیم و از پا می‌افتیم و آخر سر، به هیچ نقطه‌ی قابل اتکایی نمی‌رسیم!
انگار می‌دویم که زنده‌ بمانیم، نه اینکه زندگی کنیم..
ما نسل مشغله‌ها و تلاش‌های بی‌وقفه‌ایم و حوصله‌های نداشته و اعصاب‌های ویران!
که هرکه ما را دید، از حجم رنج و اندوهی که حمل می‌کنیم و باز می‌خندیم، شگفت‌زده شد...