من همیشه عمیق‌تر از آنچه فکرش را کنند، به آدمها، حرکات و رفتارشان توجه می‌کردم. بیشتر از آنچه باید، قلبم درد می‌گرفت و در ذهنم در حال خط زدن آنها بودم.هر چقدر هم ظاهرم آرام و سرد و بی‌تفاوت به نظر می‌آمد، در درونم در حالِ محاسبه‌ی رفتار آدمها بودم. من همیشه همین بودم! آدمهای خوبِ زندگی‌ام، روز به روز در قلبم جای امن‌تری پیدا می‌کنند و برعکس، به دور آدمهای منفی خط قرمزی می‌کشم و با خودم می‌گویم:
«آدم عاقل، هیچ‌وقت از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود!»

برای بودن گاهی لازم است نباشی !
شاید نبودنت بودنت را به خاطر اورد...
اما دور نباش ...
دوری همیشه دلتنگی نمی اورد !
فراموشی همان نزدیكی هاست ...‏!‏
#احمد_موسوی_ویسگون_عاشقانه
۰۳/۲/۶