نه نشان خنده بر لب نه امید و آرزویی

نه نشان خنده بر لب ،نه امید و آرزویی
همه رنگ و رو پریده زفراق لاله رویی

تو به خیل سوگواران نظری بیفکن ای ماه
که به سوگ گل نشسته  به گناه تار مویی

طمع بهشت دارد به عبادت و به تسبیح
چه عبادتی که با خون کند از جفا وضویی

چه همای نانجیبی که فکنده سایه برما
زفا و مهربانی به خدا نبرده بویی

نه توان کوچ کردن  نه تعلقی به ماندن
ونه رغبتی  به دیدن که نظر کنم به سویی

شب تارو راه بسته نه سحر دهد ندا سر
همه بغض وبهت و اندوه شکسته در گلویی

نه جهان مهربانی نه جماعت صمیمی
چه جهان پر فريب و چه جماعت دو رویی

🌸💞🌸

#عاشقانه
#خاصترین