شما چه میدونین بعضی آدمها چه زجری میکشن که جلویِ چشمای شما قوی و مقتدر به نظر بیان.

چه میدونین چه دردی توی جای جایِ روح و قلبشون، چه مسافتی میره که صورتشون خونسردی و صبوریشو هیچ وقت از دست نده که یهو جلویِ شما فرو نریزن و کوبیده نشن!
چه میدونین بعضی ها چه مشقتی رو تحمل میکنن که تو چشمهاتون نگاه کنن و آروم ترین لحن و نگاه رو داشته باشن!
و دوست داشتنشون از سلول سلولِ بدنشون فریادِ دلتنگی نزنه
که از ترس قضاوت ها و چشم های بد و زخمی، بیخیال ترین آدمِ دنیا صفّت بگیرن
شما چه میدونین چه جنگی درونشونه و توی دلشون چه غوغایی برایِ زخمهایی که تا همیشه جاش تویِ قلبشون میمونه و همیشه باید مواظبِ نمکِ دست شما باشن برپاست