چه کیفی می‌دهد از عمق سختی‌ها خودت را تا رهایی برده‌باشی
از ورای دره خود را تا فراز کوه‌ها آورده‌باشی.
لذتی دارد پریدن، در دل بی‌بال و پر بودن!
دویدن، در زمان خستگی، بی‌شور و شر بودن...
من آنم، آن‌که بی‌پر بود و پر وا کرد،
آنم! آنکه دشتی سبز در ویرانه برپا کرد...
همانم! ماهیِ از برکه بیرونی که سهمش چون کویری خشک بود اما تقلا کرد و خاک خشک را مانند دریا کرد...
من پروازِ بی‌بالم
برای ناامیدی، خط ابطالم!!!
#نبض_مانا