هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
#مولانا
از نیستان تا مرا ببریده اند
از نفیرم مرد و زن نالیده اند
#جلال_الدین_مولانا
حجابِ چهره ی جان می‌ شود غبارِ تنم
خوشا دَمی که از آن چهره پرده برفکنم
چُنین قفس نه سزایِ چو من خوش‌اَلحانی‌ست
رَوَم به گلشنِ رضوان ، که مرغِ آن چمنم
#حضرت_حافظ
نیما غم دل گو که غریبانه بگرییم
سر پیش هم آریم و دو دیوانه بگرییم
من از دل این غار و تو از قله آن قاف
از دل بهم افتیم و به جانانه بگرییم
#استا_شهریار
خرم آن روز کزین منزل ویران برم
#حافظ