ای دردل من میل تمنا همه تو

ای دردل من میل تمنا همه تو
وندر سرمن مایه سودا همه تو
هرچند به روزگار در می نگرم
امروز همه تویی و فردا همه تو

همونجایی که مولانا میگه :
انکه به دل اسیرمش
در دل وجان پذیرمش
گرچه کذشت عمر من .
باز ز سر بگیرمش .

همون چشمایی قشنگ شروع کننده واجع بود.