عاشقانه های شبنم

دل حبابی بر لبِ دریا کشید و زود رفت
روی ماسه نقشی از فردا کشید و زود رفت
بر تن تاریک دریا، ماه را لرزان در آب 
وقت تنهایی فقط سرما کشید و زود رفت
ناخدا را در تلاطم چون اسیرِ موجها
زورقی با موجها، تنها کشید و زود رفت
کودکی در ساحلی فانوس در کف منتظر جواب
شعله‌ی خاموش را زیبا کشید و زود رفت
مرغ ماهیخوار تا ماهی گرفت از روی آب
بر سکوت صخره‌ها دریا کشید و زود رفت
موج افتاد از تلاطم، دست سرد لحظه ها
آرزو را در دلِ رویا کشید و زود رفت