سنجاب روباهی (Sciurus niger)، همچنین به نام سنجاب روباه شرقی یا سنجاب روباه برایانت، بزرگترین گونه سنجاب درختی بومی آمریکای شمالی است. علی‌رغم تفاوت‌ها در اندازه و رنگ، گاهی اوقات با سنجاب‌های قرمز آمریکایی یا سنجاب‌های خاکستری شرقی در مناطقی که این گونه‌ها با هم وجود دارند اشتباه گرفته می‌شود.

طول کل سنجاب روباه با دم 50.8 تا 76.2 سانتیمتر است و تفاوتی بین دو جنس وجود ندارد.

برای کمک به بالا رفتن، سنجاب‌ها دارای پنجه‌های تیز، بازکننده‌های انگشتان و خم‌کننده‌های ساعد و ماهیچه‌های شکمی هستند. سنجاب‌های روباه بینایی عالی و حواس شنوایی و بویایی خوبی دارند. آنها برای برقراری ارتباط با دیگر سنجاب های روباه از علامت گذاری بو استفاده می کنند.

سنجاب‌های روباه همچنین دارای مجموعه‌های مختلفی از ویبریسا، مو یا سبیل هستند که به‌عنوان گیرنده‌های لمسی برای حس کردن محیط استفاده می‌شوند. این گیرنده‌ها در بالا و پایین چشم‌ها، روی چانه و بینی و روی هر ساعد یافت می‌شوند.

عادات غذایی سنجاب‌های روباه تا حد زیادی به موقعیت جغرافیایی و فصلی بستگی دارد. به طور کلی، غذاهای سنجاب روباه شامل بلوط، فندق و گردو، جوانه‌های درختان، حشرات، پیاز، ریشه، تخم پرنده، بذر کاج و درختان بهاری و قارچ‌ها و پوست درخت هستند.

محصولات کشاورزی مانند ذرت، سویا، جو، گندم و میوه نیز خورده می‌شوند. در کالیفرنیا، سنجاب های روباه از گردو، پرتقال، آووکادو، توت فرنگی و گوجه فرنگی و در اواسط زمستان از دانه‌های اکالیپتوس تغذیه می کنند.

سنجاب‌های روباه نزدیکی انسان را تحمل می‌کنند و حتی در محیط‌های شلوغ شهری و حومه شهر رشد می‌کنند. آن‌ها از سکونت‌گاه‌های انسان برای منابع غذایی و مکان‌های لانه‌سازی بهره‌برداری می‌کنند، و به همان اندازه که در یک درخت توخالی، در یک اتاق زیر شیروانی نیز آشیانه می‌کنند.

#جانوران #جوندگان #سنجاب #سنجاب_روباهی #علمی #طبیعت_آمریکا #حیات_وحش #حیوانات #جانورشناسی