شب که میشه

شب که میشه
یه حجم گنده ای از خستگی یهو رو کلم اوار میشه
از اون خستگی ها که حتی بعد از ساعت ها خوابیدن تو تنت میمونه
از اونا که نمیدونی اصلا براچی داری حملشون میکنی
یکم که فک میکنی میبینی چقدر از ادما بدت میاد
چقدر نمیفهمن که تو داری این همه جون میکنی که ناراحت نشن
بعد یهو یه کامیون خنده ی مصنوعی میخوره تو صورتت
دفن میشی زیرشون و از خودت میپرسی

ناراحت نشدن اونا ارزشش رو داشت!؟

بعد کلی کل کل با خودم باید پتوم رو بغل کنم و بگم اینم میزارم کنار باقی