آدم ها خسته که شدند؛
بی صدا تر از همیشه می‌روند!
احساسشان را بر می‌دارند و پاورچین پاورچین، دور می‌شوند
آدم ها هر چقدر هم که صبور باشند؛ یک روز صبرشان لبریز می‌شود،
کم می‌آورند، همه چیز را به حالِ خود می‌گذارند و می‌روند
همان‌هایی که تا دیروز، دیوانه وار، برای ماندن می جنگیدند،
همان هایی که سرشان برای مهربانی و هم صحبتی درد می کرد؛
سکوت می‌کنند،
بی تفاوت می‌شوند،
و جوری می‌روند؛
که هیچ پلی برایِ بازگشتشان، نمانده باشد.
آدم ها به مرزِ هشدار که رسیدند؛
آدمِ دیگری می‌شوند...

#نرگس_صرافیان_طوفان
دیدگاه ها (۱)

غیر از خدا ماییم و بس، کم عشوه آ با من برقصای قد و بالایت هو...

گاهی باید آدمای اطرافت رو کنار بگذاری ،بعضی ها رو برای یک سا...

اگر عاشقید ولی حالتان بد است مطمئن باشید دچارِ آدمِ اشتباهی ...

یه سری از آدمای زندگی ما هستن که باید بهشون بگیم ارزشمندای ز...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط