شبنمی بر رنگ و بوی بوستان خندید و رفت

شبنمی بر رنگ و بوی بوستان خندید و رفت
همچو درویشی که بر ملک شهان خندید و رفت
بنده ی آنم که چون افسانه ی هستی شنید
بر پی سست بناهای گمان خندید و رفت
من همان موهوم بنیادم ک ...