بغض فروخوردهام چگونه نگریم

بغض ِ فروخورده‌ام، چگونه نگریم؟
غنچۀ پژمرده‌ام، چگونه نگریم؟

رودم و با گریه دور می‌شوم از خویش
از همه آزرده‌ام، چگونه نگریم؟

مرد مگر گریه می‌کند؟ چه بگویم
طفل ِزمین خورده‌ام، چگونه نگریم؟

تنگ پر از اشک و چشم‌های تماشا
ماهی دل‌مرده‌ام، چگونه نگریم !

پرسشم از راز ِ بی‌وفایی او بود
حال که پی برده‌ام، چگونه نگریم؟

“فاضل نظری”