توی زندگی، آدما با خیلیا حرف می زنن،
اما با همشون درد و دل نمی کن.

درد و دل کردن،
مثل جار زدن نقطه ضعفه،
عین این می مونه که خودت رو
در برابر یکی دیگه خلع سلاح کنی.
آدم بی دفاع، با یه تلنگر زمین می خوره.
همه ی حرفا رو نباید گفت،
همه ی اشکا رو نباید ریخت،
اما کسی که تا پای درد و دل کردن
می ره، یعنی دیگه چیزی واسه ی
از دست دادن نداره.
سخته یه روز، مو به موی خودت رو
واسه یه نفر وا کنی،
بعد همون یه نفر،
کنار بشینه و آب شدنت رو تماشا کنه.