دوستت دارم بسیار ولی بیهوده

دوستت دارم بسیار ولی بیهوده..
حتی اگر خیال منی دوست دارَمت
ای آن که دوست دارمت
اما ندارمت...
عطرِ یاس از می چشمان تو الهام گرفت
رازقی از نفس و جام لبت  کام گرفت
نو بهار آمد و گیسوی تو همراہ نسیم
خواب را از سر آشفته ی  ایام گرفت
مژدہ می داد نگاهت به گلستان امروز
عالمی را به تماشای گل روی تو انعام گرفت
مست شد بار دگر سرو ز رخسارہ ی تو
آسمان در نظرش بود و سرانجام گرفت
انقدر خوب جهان مست شد از عطر تنت
بوستان جمله انفاس تو را  وام گرفت
د‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وست دارم