🌱🍒وقتی کسی دوستمان دارد، وقتی که کسی که دوست داریم دوستمان داشته باشد، دوستمان دارد، زیبا می‌شویم. نه زیبای تن، نه. زیبای جان. پرنده می‌شویم بر پهنه آسمان همیشه آبی زندگی، و آواز می‌خوانیم و شاخه به شاخه معاشقه می‌کنیم با روزگار و گور پدر هرچه سختی و تلخی و ناکامی است. هی قد می‌کشیم اندازه بوسه‌ها و آغوش‌ها و بزرگ می‌شویم و قدمان بلند می‌شود و بهار را می‌بینیم، هرکجا که پنهان باشد و هرچقدر که دور باشد.
وقتی کسی دوستمان دارد، وقتی کسی که دوست داریم دوستمان داشته باشد، دوستمان دارد، سرو مغرور بلندی می‌شویم که آبروی باغ است. حواسمان هست که در خیابان که راه می‌رویم فخر بفروشیم به سنگفرش و عابر و هوا. به غریبه‌ها لبخند می‌زنیم، و ته دلمان، دلمان می‌سوزد برایشان که چه تنها مانده‌اند طفلک‌ها، کاش مثل ما عاشقیت بلد بودند.
شب‌های بارانی را که نگو، بهشت مقدس ما می‌شود دلبر. حرف می‌زنیم، زیر باران راه می‌رویم، صدای هم را می‌بوسیم، معاشقه و مغازله و دوستت دارم و نوازش و نوشیدن و لبالب شدن از شراب حضرت یار.
شب‌های بارانی، وقتی کسی دوستمان ندارد؟ وقتی کسی که دوست داریم دوستمان داشته باشد، دوستمان ندارد؟ چه سوال بدی. تو بگو چه شرحی بنویسم که خود زخمیت ندانی. ماهی سرخ نیمه جانی را فرض کن که تنگش را لب دریا گذاشته‌اند. تماشا کند تا تمام شود...🌱🍒

#حمیدسلیمی