عاشقانه های شبنم

خستگی هر شب روانم را نوازش می‌کند
دفتر بی شعر مرگم را گزارش می‌کند
هستی من می‌دود در جستجوی نیستی
بودن من آرزوی مرده زایش می‌کند
باغ سیبم یا چمن،خاری خفیفم یا گون
آسمان بی وقفه بر من شعله بارش می‌کند
خسته‌ام اندازه‌ی پروانه‌ای بی‌جان در آب
از دلی زخمی که خنجر را ستایش می‌کند