عاشقانه های شبنم

‍ عشق او در قلب من نقطه پایان نداشت  
التیام درد بود اما  شیدایی اش درمان نگشت
اگرچه رفته ست شب سیاه از حوالی مان
شبگردم ، از سپیده دمان آهسته تر بیا
تا روشن شود زندگانی مان
به امید رسیدن
دنبالت سرگردانم
در به در