پاراکیت زرد-شورون (Yellow-chevroned parakeet) بومی آمریکای جنوبی گرمسیری در جنوب حوضه رودخانه آمازون است. پاراکیت بال سفید خویشاوند نزدیک آن است.

این پرنده ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر طول دارد و عمدتاً به رنگ سبز روشن است. یک لبه زرد رنگ در انتهای بال‌هایش دارد که هنگام پرواز نیز دیده می‌شود. پرندگان وحشی عمدتاً از جنگل‌های دست‌خورده و مناطق جنگلی پاک‌سازی شده در اطراف سکونتگاه‌ها استفاده می‌کنند. آن‌ها به ندرت از جنگل‌های گرمسیری انبوه استفاده می‌کنند.

این پرنده در زیستگاه بومی خود بیشتر از دانه‌ها و میوه‌ها تغذیه می‌کند و جمعیت‌های وحشی آن به خوردن شکوفه‌ها و شهد گیاهان عادت کرده‌اند.

♦️مشاهده شده است که این پرندگان بلع عمدی خاک انجام می‌دهند. همچنین لانه‌های موریانه‌های درختی را که از مخلوطی از خاک رس و مواد آلی ساخته شده‌اند، و همچنین مدفوع و بزاق موریانه که به عنوان چسب برای لانه عمل می‌کند، مصرف می‌کنند. به نظر می‌رسد لانه‌های موریانه مزایای فیزیولوژیکی بیشتری نسبت به خاک معمولی زمین دارند، از جمله مواد مغذی مانند پتاسیم، منیزیم و آلومینیوم که ممکن است به تشکیل تخم در طول فصل تولید مثل کمک کند.

پاراکیت‌های زرد-شِورون معمولاً برای لانه‌سازی سوراخ‌هایی در درختان پیدا می‌کنند. آن‌ها همچنین تونل‌های لانه‌سازی را در برگ‌های خشک نخل می‌سازند.



#جانوران #پرندگان #طوطی #پاراکیت #طبیعت_آمریکای_جنوبی #لانه_سازی #بلع_خاک #حیوانات #جانورشناسی #علمی