خیلی خیلی مطالب مهمی بیان شده

خیلی خیلی مطالب مهمی بیان شده
حتما تا انتها ببینید
🔹امّا با تساهل، تصور می‌کنیم که منظور ایشان پدیدارشناسی هوسرلی بود که مسئله‌اش اپوخه و تعلیق کردن همه‌ی ادعاها و روایت‌ها و صرفاً چسبیدن به خود شکل‌گیری تجربه آگاهانه یا خودِ آگاهی باشد. که البته جناب اردستانی هیچ توضیحی درباره این مسئله نداد.
🔹اگر کسی بخواهد به آقای اردستانی کمک کند، می‌تواند بگوید که مرادش تئوری حقیقت از جنس «انسجام» (Coherence) بوده است؛ یعنی آقای اردستانی می‌گفت من اصلاً هیچ کاری به تاریخ ندارم، فقط روایتی که شما از صحنه منجر به شهادت حضرت زهرا(س) دارید، با یکدیگر انسجام ندارد؛ اگر آن را بخواهیم بپذیریم، باید از عدالت امیرالمومنین علی(ع) عدول کنیم!
🔹این ادعا، به هرحال، ادعای قابل توجهی بود؛ امّا چرا در عنوان گفتیم که تکلیف مناظره در چند دقیقه اول مشخص شد؟ علت آن بود که اساساً روایتی که آقای اردستانی تعریف می‌کرد و بر مبنای آن چنین استنتاجی را نتیجه می‌گرفت، اساساً موضوع بحث نبود و آقای حامد کاشانی چندین بار عنوان کرد که سند این روایتی که می‌گویی کجاست؟ در واقع، جناب اردستانی علیرغم اینکه می‌گفت تخصصی در تاریخ ندارد، یک یا دو روایت تاریخی را مدنظر قرار می‌داد، آنهم بدون اینکه بگوید چه کسی گفته اینها دقیقاً همان جزئیاتی است که همه به آن باور دارند؟ و ثانیاً با استناد به اینها می‌گفت که این روایت‌ها با عدالت امیرالمومنین(ع) نمی‌تواند انسجام و سازگاری داشته باشد!
🔹کار برای جناب کاشانی اساساً دشوار نبود و با رد ساده ی بنیان استدلال جناب اردستانی عملاً مسئله درواقع فیصله یافت و آنچه در ادامه‌ی این مناظره نزدیک به ۳ ساعت جریان داشت، تحکیم همین نتیجه اوّل بود. با این حال، آقای کاشانی در انتهای بحث خود، اسناد تاریخی قابل توجهی را از اذعان گرو‌ه‌ها و مذاهب مختلف، درباره صحت ماجرای شهادت حضرت زهرا(س) به بینندگان مناظره عرضه کرد.
🔹و جناب کاشانی در انتها گفت که علیرغم اینکه موضوع برایمان ناموسی بود،‌ اما سعی کردیم که با احترام کامل به شبهه پاسخ دهیم؛ جناب اردستانی اما اینجا هم متوجه نشد که مقصود از ناموسی بودن چیست؛ و پاسخ داد که من برایم ناموسی نبود چون شهادت یا عدم شهادت حضرت زهرا(س) چیزی از فضایل ایشان کم نمی‌کند. قطعاً اگر حضرت زهرا(س) شهید نمی‌شدند هم باز درجه ی بی‌نظیری را دارا بودند،‌ اما اینکه چیزی ناموسی باشد یا خیر، آن چیزی نبود که آقای اردستانی می‌فهمید.