گفتی دوستیم، ولی رفیق بودنت اندازه‌ی رفتنت هم دوام نداشت

۱




رفتی و گفتی مواظب خودت باش
کاش می‌فهمیدی نبودنت خودش آسیب بود...

نه دعوایی شد، نه حرفی… فقط سرد شدی و رفتی،
و من موندم با یه دنیا سؤال بی‌جواب...

با یه لبخند اومدی، با یه سکوت رفتی،
و من هنوز بین اون دو لحظه گیر کردم...


تو نیستی، اما هنوز جانِ تو
در جانِ این روزهای من سبز است؛
در لبخند یک رهگذر،
در آرامش بعد از گریه،
در سکوت شب‌هایی که ماه،
از دور تو را یادم می‌آورد





بیشتر...