تقصير خودمان است
كه آدم ها سطح توقعشان از ما،
تا بالاى ابرها ميرود...
آنقدر زود دل ميبنديم...
آنقدر زود تمام احساسمان را
به پايشان ميريزيم
كه هوا برشان ميدارد
و توهم خدايى بهشان دست ميدهد.

احساستان را به اندازه‌ی
ظرفيت آدم ها خرجشان كنيد...
تا برده ى احساسىِ آدم هاى متوهم نشويد!