بداهه خوانی پسر روشن دل آهنگ تاوان خواجه امیری

من خوب بلدم!
خوب بلدم کاری کنم که اگر آخرش قرار است آن‌روی سکه‌ات را نشانم بدهی، همان‌ ابتدا این کار را بکنی. که در جهان من، جنگ اول به از صلح آخر و سیلیِ مادر به از نوازشِ بیگانه...
من آنقدر بازی خورده‌ی روزگارم و مهربانی‌های سیاست بر دوش دیده‌ام و آنقدر پیراهن صمیمیت‌های بیگانه‌شونده دریده‌ام و آنقدر از دوستی‌های نزدیک، زخم‌ برداشته‌ام که دیگر اجازه نمی‌دهم زیاد نزدیکم شوی و زیاد اعتماد مرا جلب کنی و منتظر بنشینی تا مرا در ضعیف‌ترین حالاتم پیدا کنی و آن‌وقت حمله کنی! من همان ابتدا شمشیرِ پنهان شده پشت لبخندت را از نیام بیرون می‌کشم و به هیچ قربان‌صدقه‌ی عمیق و مهربانیِ بی‌چشم‌داشتی راحت اعتماد نمی‌کنم! من راحت دل نمی‌بندم و راحت درهای جهانم را به روی آدم‌ها باز نمی‌کنم.
من اجازه می‌دهم خوب به نقطه‌ی جوش برسی و خوب تمام خصلت‌های بدت را رو کنی و آن‌وقت انتخاب می‌کنم نزدیک‌تر شوی، یا همان دورها بایستی!
من همان ابتدا تکلیف خودم را با تو روشن می‌کنم؛ که اگر بنا بر ویرانی و آزار باشد، در آغاز، درد و آسیب کمتری دارد و اگر بنا بر ساختن؛ آگاهانه و با چشم‌های باز شاهد آن خواهم‌بود.
احتیاط در معاشرت یعنی؛ من به اندازه‌ی کافی آسیب دیده‌ام! پیش از ورود به جهان من، سلاح‌های خود را زمین بگذارید!

#روشن_دل
#تاوان
#احسان_خواجه_امیری