ای که در حسن کسی همسر و همتای تو نیست
سرو افراخته چون قامت رعنای تو نیست

جلوه ی ماه فلک چون رخ زیبای تو نیست
کیست آن کو به جهان واله و شیدای تو نیست

گر چه پنهان ز نظر روی نکوی تو بود
چشم ارباب بصیرت همه سوی تو بود
--
آتش عشق تو در سینه نهفتن تا کی
طعنه ز اغیار تو ای یار شنفتن تا کی

همه شب از غم هجر تو نخفتن تا کی
روی نادیده و اوصاف تو گفتن تا کی

چهره بگشای ز رخسار که دیدن دارد
سخن از لعل تو ای دوست شنیدن دارد