عاشقانه های شبنم درکنارزندگیم

برای دیدنت از مرز آفتاب گذشتم
به دم دمای غروب از پسِ شباب گذشتم
به این امید که می نوشم از سبوی نگاهت
ز ارغوانی هر جام پر شراب گذشتم
هزار گردنه ی سخت را به شوق وصالت
به پای خسته دویدم به صد شتاب گذشتم
برای آنکه زلال و  روان ببینمت ای عشق
به پای سرو روانت چو جوی آب گذشتم
تمام عمر زدم پرسه ی شبانه و تا صبح
ز کوچه های غمت با دل کباب گذشتم
حال که هستی قهوه ام را باعشق می نوشم