کعبه عشق

کعبه عشق

دل کندی و جان کندم بارانم و می بارم
می‌رفتی و می‌گفتی از عشق تو بیزارم

این جمله شود هر شب در خاطره ام تکرار
تکرار پس از تکرار اما دل کند انکار

از حوصله و صبرم کاسه گذشت در رفت
دل پای تو ماند اما از پیکره ام سر رفت

دل شیشه‌ تو از سنگی با دل تو در جنگی
ای سنگ تو  چه می فهمی از غم و دلتنگی

ای کاش که تو چشمانت روی سینه ات بود
این گونه دگر راهی تا به دل سنگت بود

می سوزم و می بازم می گیرم و می سازم
دل کعبه تو یا رب به عشق تو می نازم

شاعر محمد خوش بین
خوانش استاد هوشنگ کاشیلو