کس نیست در این گوشه فراموش تر از من
وز گوشه نشینان تو خاموش تر از من
هرکس به خیالیست هم آغوش و کسی
نیست
ای به خیال تو هم آغوش تر از من
من نوشتند از آن لعل شفقگون همه آفاق
اما که در این میکاره غم نوش تر از من
افتاده جهانی همه مد هوش تو لیکن
افتاده تر از من و مد هوش تر از من
بی ماه رخ تو شب من هست سیه پوش
اما شب من هم نه سیه پوش تر از من
گفتی تو نه گوشی که سخن گویست از عشق
ای نادره گفتار کجا گوش تر از من
بیژن تر آز آنم که بچا هم کنی ای ترک
خونم بغشان کیسا سیاوش تر از من
با لعل تو گفتم که علاجم لب نوش لست
پشکفت که یارب چه بی نوش تر از من
آخر چه گلابی است از اشک من ای گل
یکی نه در این با دیه پر جوش تر از من