و قسمت این شده در عـشق، باوفا باشیم..
بـرای قلبِ هـم، آرامـــش و شـــفا باشیم..

کــنار ســایه‌ای از درد و رنــجِ پر تــکرار،
بــرای روحِ پر از زخـمِ هـــم، دوا باشیم..

میـــان هـمـهمه‌ی شـــهر سرد و بــیگانه،
دو هـــم‌قـبیله‌ی با عـــشق‌ آشنا باشیم..

شبی که بغضِ دلت بی‌صدا فرو می‌ریخت،
فقط بگو چه زمان، کوچه‌ی کجا باشیم..

و بـعد، تا لبِ مــهتاب و خاکِ اقـیانوس،
تنـیده در تـبِ آغــوشمان، رهـا باشیم..

مرا به بستر چـــشمت، شـبی اگـر بُـردی،
قـدم قـدم برویم، از زمـــین جدا باشیم..

چه خوب اگر من‌وتو در کنار هم یک عمر،
به شــعرِ جان، به غــزل‌واره مبتلا باشیم..

همان دو‌مرغِ‌شبی‌‌که، خدا دلش‌می‌خواست،
در آســمـانِ دل یـــکدگـر، ‌"خــدا" بــاشیم..