عصر سر های خمیده

. ●عصرِ سر های خمیده
«ما در عصری زندگی می‌کنیم که سرها خمیده‌اند، نه از فروتنی، که از اسارت. صفحه‌های درخشان گوشی‌ها آن‌قدر
چشم‌ها را پر کرده‌اند که هیچ‌کس دیگر به آسمان نگاه نمی‌کند. ابرها می‌گذرند، درخت‌ها نفس می‌کشند، خورشید هر روز طلوع می‌کند، اما ما سرهایمان را پایین گرفته‌ایم و به جهانی کوچک‌تر از کف دست خیره‌ایم.
این خمیدگی، بیماری گردن نیست؛ بیماری روح است. ما زیبایی‌ها را فراموش کرده‌ایم، طبیعت را از یاد برده‌ایم، و حتی یکدیگر را نمی‌بینیم.
شهرها پر از آدم‌اند، اما چشم‌ها همه در قفس نورهای مصنوعی زندانی‌اند.
روزگار تلخی است؛ وقتی جهان بی‌انتها، با تمام شکوه و عظمتش، جای خود را به صفحه‌ای سرد و بی‌جان داده است. و چه غم‌انگیز است که شاید روزی به بالا نگاه کنیم… و بفهمیم جهان منتظر ما نمانده.»

✨