آقا جان...
دنیا کوچک شده، اما دردهایش برای دل‌های کوچک، خیلی بزرگ است.
بچه‌هایی هستند که شب‌ها، لالایی‌شان صدای آژیر است و بالش‌شان خاکِ کوچه.
نه طعم نان را می‌شناسند، نه خنده‌ی مادر را.
فقط بلدند با چشم‌های خیس، اسم تو را توی دل‌شان صدا کنند.
می‌گویند اگر بیایی، زمین امن می‌شود...
می‌گویند اگر بیایی، هیچ‌کس سایه‌ی ترس را بالای سرش نمی‌بیند...
می‌گویند اگر بیایی، کودکان دوباره کودک می‌شوند...

آقا...
تو فقط امید دل‌های عاشق نیستی،
تو قرارِ دل‌هایی هستی که حتی فرصت عاشقی نداشتند.
بیا... نه برای ما، برای آن کودکانی که تا حالا یک روز بی‌وحشت را ندیده‌اند.
بیا... برای قلب‌هایی که تکه‌تکه شدند، ولی هنوز به آمدنت ایمان دارند.