خرمشهر…
روزی خاکستر، امروز افتخار.
شهر اشک‌ها و آتش‌ها،
جایی که هر کوچه‌اش، قصه‌ای‌ست از ایستادگی،
و هر دیوارش، تکیه‌گاهی برای غیرت مردان بی‌نام‌ونشان.
خرمشهر را خدا آزاد کرد،
اما پیش از آن، دل‌هایی را آزاد کرد
که در حصار دنیا نمی‌ماندند.
دل‌هایی که باور داشتند اگر حق با تو باشد،
هر گلوله‌ای ناتوان‌تر از ایمان توست.
خرمشهر آزاد شد؛
نه فقط از چنگ دشمن،
که از سایه‌ی شک و تردید،
و نامش شد نماد پیروزیِ نور بر ظلمت.