دلم جنگل دلم باران دلم مهتاب میخواهد

دلم جنگل، دلم باران، دلم مهتاب می‌خواهد
دلم یک کلبه‌ی چوبی کنار آب می‌خواهد

چنان دلگیرم از دنیا که ترجیحا دلم شعری...
پر از تصویر موزون و خیالی ناب می‌خواهد

قلم دستم به دامانت، بکِش یک دسته مرغابی
که دل آرامشِ محضِ لبِ تالاب می‌خواهد

جهانی خالی از وحشت، نه کفتار و نه سگ باشد
دلم یک جنگلِ سبزِ پُر از سنجاب می‌خواهد

بکِش یک کودکِ ساده، که از اسباب بازی ها
نه شمشیر و نه نارنجک، فقط یک تاب می‌خواهد!

تمامِ حسِ شعرم را بگنجان در غزل امشب
که این تصویر رویایی فقط یک قاب می‌خواهد

اتاقی از اقاقی را برایم فرش کن در شعر
که ذهن خسته‌ی شاعر، دو ساعت خواب می خواهد