هر آدمی شاید در عمرش فقط

هر آدمی شاید در عمرش فقط
یک بار می تواند کسی را
به تمامی دوست بدارد ...
تمامش را، حتی تیرگی های
روحش را بپرستد ...
خدا بسازد از آدمی که می داند
آسمانی نیست ...
نگاهش کند و دلش ضعف برود و
بی آن که داشتن یا نداشتنِ آغوشش
چندان مهم باشد ...
از حال خوب او به آرامش برسد،
محو شود، پنهان شود، گم شود
در زوایای تنِ او ...
حتی اگر به نگاهی از دور قناعت کند
دل خوش کند حتی به بوسه های ناممکن ِ
قبل از خواب ...
به عکسی روی گوشی موبایل ...
هر کسی شاید فقط یک بار، با یک آدم
پرنده می شود....🦋💞🦋

یادش بخیروعزیز،اما قشنگیش اینجاست حسم به عشقو دوست داشتنت ازاون روزها چندین برابر شده دلبرِ نازدلم.
بعدشم دور کعبه دل پاک و مهربونت بگردم خودم پیشمرگت بشم خودت بهتر میدونی عشقمون عشق زمینی نیست که گرم وسرد بشه و رفتنی درکارش باشه،نه اصلا وابدا اما خودمونیم دیگه دلتنگیمون کمه واقعا.درسته دلتنگت بودنم یه عالمی وصف ناپذیر داره اما خدایی دیگه بسه دلتنگی هم بسه.درسته شیوه عاشقیت منحصر به فرده اما تصدقت بشم واقعا داره دیر میشه
حیفه این روزهامون دور ازهم داره میگذره🫀🌹