روند ابتلا اينطوری است كه يک روز كشف می كنی يک نفر مهمترين بخش زندگيت شده و كشف می كنی مهمترين بخش زندگی او نيستی اما برايت مهم نيست ...

همين كه نگاهش كنی از دور، حال خودت و دلت خوب است.
ساكت و صبور نگاه ميكنی به او و به پيرشدن خودت...

بعد يک روز آدم محزون درون آينه می پرسد بس نيست ؟
لبخند می زنی كه نه هرگز بس نيست...

علاقه ای واقعی ناگاه شروع می شود و هرگز پايان نمی يابد و در همه حال خورشيد مهربان ارديبهشت است وسط سينه ات ...

علاقه گرم می تابد و مستت می كند، حتی اگر جنون و حسادت و عطش تباهت كنند ...