واقعیت اینه که اعمال و رفتار ما زنده اند.

آن‌ها به دنیا می‌آیند، رشد می‌کنند و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند! حتی وقتی خود ما نیستیم، آن‌ها زنده‌اند، چه خوب و خیر باشند چه بد و شوم ..
یادمان باشد، وقتی مهربانی یا ظلمی را شروع می‌کنیم، تولدی را رقم زده‌ایم، آن‌هم نه فقط یک مهربانی یا یک ظلم، بلکه چرخه‌ای از مهربانی یا خشونت که در آن ممکن است از یک نفر تا هزاران هزار نفر باشند!
تمام خیرها و شرهای امروز جهان، هر یک، روزی از جایی، توسط افرادی شروع (متولد) شده‌اند، ولی مدت‌های طولانی است که آن افراد رفته‌اند ولی خیرها و شرهایی که آغاز کرده‌اند، باقی مانده و خواهند ماند.
ما نیز شروع کننده‌ایم
ما هم می‌رویم
و روزی که نیستیم، افکار، گفتار و اعمالمان زنده‌اند.
می‌چرخند و برای خودشان زندگی می‌کنند
زندگی‌ها می‌سازند و زندگی‌ها خراب می‌کنند
از کجا میدانی
شاید دادی که سر کارمند یا کارگرت می‌کشی
اخمی که در خیابان به مردم می‌کنی
ماشینی که درست تعمیر نمی‌کنی
حقی که هنگام رانندگی از دیگران ضایع می‌کنی
کتکی که به فرزندت میزنی
حرف و رفتار تحقیر و توهین آمیز یا کتکی که به دانش آموز و دانشجوی خود میزنی
توهینی که در کوچه و خیابان و یا همین دنیای مجازی به دیگران می‌کنی
پول ناحقی که با گران‌فروشی و ... از دیگران می‌خوری،
و یا فکر غلط، قضاوت نابجا، تعصب، شک یا بدبینی نابجایی که در فردی ایجاد می‌کنی
و هزاران بدی‌ای که شروع می‌کنی یا ادامه می‌دهی ...
روزی، در مکان و زمانی دیگر، تبدیل به مشتی شود و تن دیگری را کبود نمی‌کند!؟
قلبی را از حرکت بازنمی‌دارد، زندگی‌ای را نابود و خانه‌ای را خراب نمی‌کند!؟
و برعکس، از کجا می‌دانی، لبخندی که دیگران زدی، دستی که گرفتی و بذر مهربانی‌ای که کاشتی،
در مسیر حیاتش، چه شادی‌هایی که نساخته و چه رنج و دردها که نزدوده و چه زندگی‌ها که نجات نداده و نخواهد داد!؟
در رفتار خود همیشه تلاش کنیم به این فکر کنیم که آغازکننده کدام چرخه‌ایم!؟
البته ما همیشه آغازکننده نیستیم!
اتفاقا بیشتر از آغازگر بودن، آن هم در جهانی پر از چرخه‌های فکری، گفتاری و کرداری خیر و شر، ما حلقه‌های این چرخه‌ها و زنجیره‌هاییم که تداوم این چرخه‌ها را تضمین می‌کنیم!
یک فرهنگ، عادت، تفکر یا عقیده‌ای را که صدها و هزاران سال پیش ساخته شده را تصور کنید، فارغ از خیر یا شر بودنش، درحالی‌که سازنده‌های آن تفکر قرن‌ها قبل مرده‌اند؛ سوار بر ما که مهره‌های این تسبیحیم، به حیات خود ادامه می‌دهد!
در این مسیر هر مهره ممکن است اثری بر آن تفکر بگذارد، آن را بهتر یا بدتر کند!
و حتی آن را قطع کند
اگر در چرخه کتک زدن والد به فرزند، یکی از نسل‌ها باوجود کتک خوردن، خود این کار را برای فرزندش تکرار نمی‌کرد، بی‌شک این زنجیر شوم را پاره و تا حد زیادی مانع ادامه یافتن این عمل زشت در یک سری از افراد می‌شد