عاشقانه باجانانم

تو را به جان ِ ستاره  دوباره ماه نکِش!
دوباره با قلم ِ باد ، تکیه گاه نکش!
نگاه کن به تبسم، به کف زدن، به صدا
به روی خنده ی بی استخاره  آه نکش
تو از طراوت ِ بی انتهای پر زدنی
مرا به جُرم ِ پریدن چنین سیاه نکش
نگاه ِ سبز ِ من و تو در انتهای  وفاست
به سوی زردی، ناباورانه راه نکش
ببین به روی دلم مشق ِ عاشقی کردم
به روی مشق ِ شبم خط ِ اشتباه نکش...