هر جا دلی شکسته تصویری از خزان است
در لابلای بغضش صد ناله ی " بنان " است

آنجا که قلب پاکی خوردست زخم خنجر
دست پلید دشمن در آستین نهان است

هر چند گریه هایم شد غرق سوز پاییز
اما هنوز امیدی در من ترانه خوان است

هر جا دلی شکسته در زیر بار غم ها
شاید که چون من او هم بی یار و همزبان است

هرجا چکاوکی را بی شوق و نغمه دیدی
بی شک بدان برایش مثل قفس جهان است

فرقی نمیکند دل اهل چه سرزمینی ست
هرجا رود برایش یکرنگ آسمان است

از درد گفتم و آه ، شد گریه های جانکاه
اشکم چکید بر شعر، شعری که جاودان است