من عاشقت بودم…
و هیچ‌وقت خجالت نکشیدم که اینو بگم.
برای موندنت جنگیدم، لحظه‌ لحظه‌اش رو با تمام دلم رفتم.
اشک ریختم، غرورمو کنار گذاشتم،
پا به پای هر چیزی که بینمون بود دویدم…
اما درست وقتی فکر می‌کردم داریم می‌رسیم،
تو کنار کشیدی.
رفتنِ تو فقط یک رفتن نبود؛
یه جور بیدار شدنِ دردناک بود.
این‌که بفهمم گاهی آدم می‌تونه همه‌چی رو بذاره وسط،
ولی طرف مقابل حتی نیم‌قدم همراه نشه.
با این‌همه…
من از دوست داشتنم خجالت نمی‌کشم.
از اشک‌هام، از تلاش‌هام، از دلی که صادقانه آورد پیشت.
این‌ها ضعف نبودن؛
قسمت‌هایی از من بودن که فقط مال کسی می‌شن که ارزشش رو بدونه.
تو رفتی…
و من یاد گرفتم بعضی آدما فقط مسیرن،
نه مقصد.
اما عشقی که از ته دل بود، هرچند بی‌جواب،
باعث شد خودمو بهتر بشناسم.
باعث شد بفهمم کسی که می‌مونه،
هیچ‌وقت کنار نمی‌کشه💖🫠